Contacteer ons of spring binnen op Raas van Gaverestraat 67b in Gent.

Ontdek onze groepsbegeleidingen, en evenementen.

Het laatste nieuws en interessantste weetjes over de wereld van adoptie.

Ontdek een hulpverlener bij jou in de buurt via deze handige adoptiekaart.

26 jul
Filmbespreking

Sinds de scheiding van hun ouders woont de twaalfjarige Koichi samen met zijn moeder en grootouders in het zuidelijke Kagoshima, terwijl zijn jongere broer bij zijn vader in het noordelijk gelegen Hakata woont.

Koichi mist zijn jongere broer enorm en blijft een beetje hangen in een romantisch verleden waarin ze als een gelukkig gezin samen leefden.
Zijn diepste wens is herstel en het gezin weer herenigen.
Op een dag verneemt hij dat er treinverbinding komt tussen beide steden waar de broers wonen.
Koichi berekent waar de twee treinen elkaar in topsnelheid kruisen, en begint van dan af te geloven dat op die magische plaats wonderen geschieden.
Hij neemt zijn twee beste vrienden op sleeptouw en organiseert een trip naar de wonderlijke plek.
Samen met zijn jongere broer en diens vriendengroep gaan ze hoopvol op pad, elk met hun eigen beladen rugzak, gesteund door elkaar.

De magie is al aanwezig aan de vooravond…
De verbondenheid tussen de kinderen door hun gemeenschappelijk geloof  om hun eigen wonder te verrichten, is aandoenlijk.
Hoe de broers elkaar uiteindelijk écht zien en erkennen hoe verschillend ze wel zijn, vertaalt zich in het delen van gebak dat opa mee gaf.
Hoe de jongste spontaan zegt dat hij het niet zo lekker vindt, en de oudste zegt dat hij leerde om het lekker te vinden.
Of hoe de oudste liefdevol tegen de jongste zegt hoe veel hij op papa lijkt en hiermee tegelijkertijd aanvaardt dat ze apart zullen opgroeien.
Rug aan rug staan ze, minutenlang…het verschil benadrukt in centimeters.

En dan is er dé dag, dat symbolische moment…
Als echte kruisvaarders, gewapend met vlag en wimpel waarop hun hartewensen geschreven en getekend staan, doen ze de klim naar het punt waar beide treinen mekaar kruisen.
Boven het overdonderend geraas van de trein, schreeuwen ze hun ziel uit hun kleine lijfjes…
“Dat mama niet meer zoveel mag drinken, dat ze een topactrice wil worden, dat papa stopt met gokken, dat ze beter zou kunnen rennen,  dat een hondje weer tot leven komt,…”

En of, er wonderen geschieden…
Thuis blijven situaties onveranderd…
Het zijn de kinderen die hun eigen wonderen verrichten…
Kinderen die plots de kracht vinden in zichzelf om te geloven dat ze eender wat kunnen worden, als ze er maar zelf in geloven en er hard voor werken.
Kinderen die beseffen dat ze geen bevestiging zullen krijgen van moeders en vaders die vooral bezig zijn met zichzelf en keer op keer vergeten in de hoeveelste klas hun kind zit.
Maar dat ze die bevestiging kunnen vinden bij andere mensen, bij hun vrienden.
Aanvaarden dat je een dood hondje niet opnieuw tot leven kan wekken, maar het toch een beetje kan doen door het heel dicht in je eigen tuin te begraven en nooit te vergeten.
Accepteren dat je ouders ook maar mensen zijn die probeerden er het beste van te maken.
Of hoe de onbevangen Ryunosuke een wens doet, niet voor zichzelf, maar voor zijn vader. En hoe hij een gelukkig toeval achteraf toeschrijft aan zichzelf.

Het allermooiste is hoe Koichi toe geeft dat hij uiteindelijk niet echt een wens deed…of toch niet meer voor hun gezin.
Wel voor de wereld.

Ik wens dat ook voor jou, voor jullie, voor iedereen…

Trailer

 

Sun Mee, juli 2018

Gepost in: Filmbespreking

28 mrt
Verhaal
Wanneer je meer dan twee ouders hebt Meerouderschap is een belangrijke basisgedachte bij ado…
23 feb
Actueel
De adoptiewetgeving in Vlaanderen wordt momenteel hervormd. Hieronder vind je een overzicht van …
22 feb
Hulpverlener in de kijker
Sinem Cakir is een hulpverlener op onze adoptiekaart. Zij werkt als familieopsteller en innerlij…
15 feb
Interview
Marthe is bewust alleenstaande mama van Yentl*. Yentl is 4 jaar en binnenlands geadopteerd. Hoe …