Grootouders hebben vaak een ondersteunde rol in de zorg van kleinkinderen. Het is een plezier om hen te kunnen verwennen zonder al te veel bezig te zijn met opvoeden. Maar voor ouders is het een continu afwegen: “Wat zie ik door de vingers en waar sta ik erop dat de grootouders de richtlijnen van onze opvoeding volgen?”
Dit kan voor spanningen zorgen. Maak daarom duidelijke afspraken met je kinderen. Als de opvoedregels duidelijk zijn, dan kan iedereen deze respecteren. Heb je adoptiekleinkinderen, dan is de kans zeer groot dat er enkele extra’s zijn waar je rekening mee moet houden.
Wanneer je kind in blijde verwachting is, voel je je als ouder meteen betrokken. Je haalt verhalen op van toen je zelf een kindje verwachtte en deelt zwangerschapsanekdotes. Hoe dikker de buik wordt, hoe dichterbij het moment komt waarop je je kleinkind in levende lijve kan zien en knuffelen.
Maar hoe gaat dat wanneer die kleinkinderen niet jouw vlees en bloed zijn? Het mag duidelijk zijn dat de voorbereiding op die rol anders verloopt dan bij een klassieke zwangerschap. Het voornaamste is dat je om te beginnen je kind ten volle steunt bij de adoptie en zijn of haar keuze aanvaardt.
Eenmaal het kindje eindelijk bij zijn nieuwe gezin gaat wonen, zou je het liefst drie keer per dag langsgaan om je nieuwe kleinkind te leren kennen en te vertroetelen.
Maar eigenlijk moeten adoptiegrootouders in het begin aan de zijlijn gaan staan. Je mag heel hard supporteren, maar het belangrijkste is dat het kind en zijn nieuwe ouders zich gaan hechten aan elkaar en een vertrouwensband gaan opbouwen.
De eerste weken moet het kind leren wie zijn primaire verzorgers zijn. Grootouders kunnen dit proces ondersteunen, door als het nodig is een stapje opzij te zetten. Als het kind valt, zijn de ouders en niet de grootouders de eerste die het kind mogen troosten.
Door je adoptiekleinkinderen kom je in aanraking met andere thema’s: hun herkomstland, hun roots, vragen naar hun afkomst, ontwikkelen van hun identiteit, verdriet en boosheid om hun moeilijke start…
Als grootouder moet je leren omgaan met deze extra’s. Sommige adoptiekinderen hebben een ander uiterlijk, waardoor je bezorgd kan zijn over mogelijke reacties of discriminatie door buitenstaanders.
Maar ook in het gezin speelt het ‘anders zijn’. De uiterlijke gelijkenissen met ouders, grootouders tantes of nonkels, die iedereen tracht te ontwaren bij pasgeboren kindjes, die zijn er niet. Maar worden gelijkenissen enkel doorgegeven via onze genen? Kan je adoptiekleinkind dan niet op je zoon of dochter lijken? De waarheid is dat een individu ook gevormd wordt door zijn omgeving, en de opvoeding en de waarden die je meegeeft. Op die manier kan je jezelf wel herkennen in je kleinkind.
Maar laten we vooral niet vergeten dat adoptiekleinkinderen ook vooral gewoon kleinkinderen zijn. Net zoals bij biologische kleinkinderen moet een band tussen adoptiekleinkind en grootouder groeien.
Heb je vragen of wil je graag eens praten met andere grootouders, dan kan je terecht op onze vorming voor adoptiegrootouders (in spé) over de extra’s van adoptie. Thema’s als verlieservaring en rouwproces, verwachtingen en gehechtheid komen aan bod. Je kan met andere adoptiegrootouders gedachten en ervaringen uitwisselen en samen zoeken naar manieren om je kleinkind en zijn ouders te ondersteunen.
De eerstvolgende vorming gaat door op 2 donderdagen: 5 en 19 oktober 2017 telkens van 09u30-13u00 in de Kind en Gezin Academie, Hallepoortlaan 27, 1060 Brussel. Inschrijven kan via info@steunpuntadoptie.be.
Carole Vandaele, educatief medewerker
Gepost in: Zo doe je dat
Geadopteerden helpen geadopteerden
Kom via een online platform in contact met andere geadopteerden. Een plaats om vrijuit te kunnen praten over alles wat je bezighoudt. Dat kan anoniem gebeuren, maar geadopteerden kunnen ook gekoppeld worden aan een vaste buddy.
Ga naar a-buddy.be