Trauma is een thema dat in gesprekken met adoptiebetrokkenen vaak terugkeert. De oorzaak en de impact van dat trauma kunnen verschillen, net zoals de manier waarop betrokkenen ermee omgaan. Soms gaat het om eigen trauma, soms om hoe je aan de slag gaat met het trauma van een andere persoon in je gezin, soms om een trauma dat taboe en/of onzichtbaar is.

In deze reeks over trauma komen verschillende facetten aan bod: hoe ga je als hulpverlener om met complex trauma bij adoptiebetrokkenen? Welke tips kan de polyvagaaltheorie geven om op een lichaamsgerichte manier naar trauma te kijken? Welke invloed heeft perinataal trauma op de ontwikkeling van de hersenen? En, tot slot, hoe ervaren de adoptiebetrokkenen dit allemaal zelf?

Complex trauma bij volwassenen (vorming voor professionals) | 4/12/23 - 13u tot 16u | live vorming

We gaan er vaak van uit dat het therapeutisch heil uitsluitend zit in het verwerken van het trauma. Daardoor gaan we soms voorbij aan wat een cliënt uitdrukt of toont met symptomen, en de behoefte die daaronder zit. Misschien zit er ook herstel in leren om die behoeften anders uit te drukken?

Tijdens deze vorming gaat Anne Vandenbroucke in op hoe je als hulpverlener kan omgaan met volwassenen met complex trauma, hoe je destructief gedrag kan begrijpen en op welke manieren je hiermee kan omgaan. Anne Vandenbroucke is zelfstandig psycholoog-psychotherapeute en verbonden aan de Educatieve Academie, waar ze jaaropleidingen geeft voor hulpverleners.

Deze namiddag gaat door bij Steunpunt Adoptie (Raas van Gaverestraat 67b, Gent) en is enkel toegankelijk voor professionals. Hier vind je meer informatie over deze vorming en kan je je inschrijven.

Omgaan met trauma vanuit de polyvagaal theorie | 7/12/23 - 20u tot 21u30 | webinar

Wie trauma zegt, zegt vaak ook meteen ‘window of tolerance’ en ‘uit je window gaan’. Hoe geraak je opnieuw in je ‘window’? Hoe maak je veilig contact met je lichaam dat stress ervaart en breng je jezelf of iemand anders tot rust?

Eva Verween is holistisch therapeut en coach. In haar praktijk zet ze dagelijks in op heling van trauma via lichaamswerk. Tijdens dit webinar krijg je vanuit de polyvagaal theorie inzichten in trauma(herstel).

Dit webinar is toegankelijk voor alle geïnteresseerden.
Hier vind je meer informatie en de link om je in te schrijven.

De neurobiologie van gehechtheid | 14/12/23 - 20u tot 21u 30 | webinar

We hebben anderen nodig om te (over)leven en ons te ontwikkelen. Wanneer op jonge leeftijd – ook perinataal – de relatie tussen ouder/verzorger en kind onder druk staat, heeft dat een effect op de ontwikkeling van het sociale brein van het kind.

Tijdens dit webinar neemt dr. Fabiënne Naber van de Universiteit van Utrecht ons mee in de neurobiologie van gehechtheid en vroegkinderlijk trauma. Of anders gezegd: hoe ervaringen in prille gehechtheidrelaties de ontwikkeling van hersenen bij kinderen beïnvloeden.

Dit webinar is toegankelijk voor alle geïnteresseerden.
Hier vind je meer informatie en kan je je inschrijven.

Panel | 21/12/23 - 19u30 tot 21u30 | live event

Op donderdagavond 21 december organiseren we een panelgesprek. Eén geboorteouder, één geadopteerde en één adoptieouder vertellen wat afstand en adoptie betekenen in hun leven…

“Wat is mij overkomen zodat ik mijn kind heb afgestaan? Welke traumatische impact heeft dit op mijn leven? Heb ik er ooit aan gedacht om mijn kind te zoeken?” “Hoe is het om op te groeien bij ouders die niet mijn biologische ouders zijn? Hoe ga ik om met dat traumatische begin van mijn leven? Wat doet het met mij om zelf moeder of vader te worden? Heb ik mijn biologische familie gezocht en gevonden?” "Hoe ga ik het hechtingsproces aan met mijn kind dat trauma meemaakte? Welke plaats geef ik de achtergrond van mijn kind?”

Drie mensen vertellen hun persoonlijk verhaal en beantwoorden vragen vanuit het publiek. Wij bieden een boeiende avond en een plek voor ontmoeting. 
 
Het panel gaat door op donderdag 21 december 2023 van 19u30 tot 21u30 in Zebrastraat (Zebrastraat 32/001 - 9000 Gent). Iedereen die interesse heeft, is welkom! Hier vind je meer informatie en kan je je inschrijven.

Als je kinderen bezig zijn met een adoptieprocedure of net geadopteerd hebben, is het normaal dat je als grootouder (in spe) verschillende vragen hebt. Hoe bereiden we ons voor op de komst van ons kleinkind? Wat is er anders bij adoptie dan bij gewoon grootouderschap? Veel grootouders zitten met dezelfde vragen. In onze grootoudercursus ‘Mijn kleinkind is geadopteerd’ komen al die vragen aan bod.

“Mijn zoon heeft een adoptievonnis, maar mijn man en ik wisten eigenlijk heel weinig over adoptie. Tijdens de grootoudercursus kregen we niet alleen een antwoord op veel van onze vragen, we konden er ook over uitwisselen met andere grootouders.”

In de grootoudercursus bespreken de begeleiders enkele thema’s die belangrijk zijn om adoptie beter te begrijpen. Welke rol speelt hechting precies? Wat houdt de adoptiedriehoek in? De begeleiders geven naast deze inhoudelijke thema’s ook meer uitleg over de adoptieprocedure.

Aan de hand van voorbeelden en videofragmenten staan de deelnemers stil bij de beleving van adoptiekinderen. Welke impact heeft de rugzak van je (toekomstige) kleinkind op zijn leven? Hoe kan jij daar als grootouder mee omgaan?

“Mijn dochter en haar man hebben recent een dochtertje geadopteerd. We zien soms dat ze het moeilijk hebben, maar weten niet goed hoe we onze dochter en kleindochter kunnen helpen. De lesgevers hebben ons daarin enkele adviezen gegeven, waardoor we nu beter weten hoe we onze kinderen kunnen ondersteunen. Het was bovendien helpend om te horen dat ook andere grootouders gelijkaardige strubbelingen meemaken.”

Interactie tussen de grootouders speelt een belangrijke rol. We bespreken samen welke verwachtingen, twijfels en vragen we hebben en proberen van elkaar te leren.

“Hoe reageer ik als mijn toekomstige kleinkind vragen stelt over zijn herkomst? Het is een vraag waar ik al even mee zit. Door er tijdens deze cursus over te praten, heb ik niet zo’n schrik meer dat die vraag zal komen. Ik heb het gevoel dat ik betere handvatten heb en weet ook waar ik terecht kan als ik in de toekomst nog vragen heb.”

Ben jij een (toekomstige) adoptiegrootouder? Ben je ouder van een adoptiekind of heb je een adoptievonnis en denk je dat de grootoudercursus interessant is voor je ouders? Schrijf je/hen dan nu in! ‘Mijn kleinkind is geadopteerd’ gaat door op 3 maart 2023 in Gent.

Maandag 5 maart. Samen met de ouders van onze schoonzoon sporen we naar Brussel om als grootouders een infovergadering bij te wonen over ons toekomstig adoptiekleinkindje. Ruimschoots op tijd aangekomen worden we verwelkomd door Carole, een medewerkster van Steunpunt Adoptie die de vergadering zal leiden. We worden meteen getrakteerd op een kopje koffie en een lekker paaseitje.

Ons West-Vlaams accent verraadt ons en als Carole vertelt dat ze afkomstig is van Hulste, is het ijs dadelijk gebroken. Daarna komen ook de andere genodigden uit zowat alle hoeken van Vlaanderen en nog ver daarbuiten. Eén echtpaar komt zelfs helemaal vanuit Groningen en een ander echtpaar vanuit het Noordelijke Friesland, naar Brussel.

We hebben allemaal dezelfde wens: een adoptiekindje met open armen ontvangen en samen met de ouders mee helpen zorgen voor een goede, stabiele en liefdevolle thuis voor dat kindje. Dit is geen gemakkelijke opdracht. Daarom komen we, net als alle andere grootouderparen, ons lichtje opsteken bij het Steunpunt Adoptie.

Eerst worden de verschillende grootouders voorgesteld. Daaruit blijkt dat we allen één ding gemeen hebben: we worden grootouders van een adoptiekindje! Maar….de wensen, en dus ook de vragen en onzekerheden, zijn uiteenlopend.

Sommigen worden grootouder van een kindje dat uit ons land geadopteerd wordt, anderen gaan voor een interlandelijke adoptie. Een derde ouderpaar zou graag een sibling hebben en een vierde ouderpaar opteert voor een ‘special needs’ kindje.

Ook de fase van het proces waarin ieder zich bevindt is anders. Maar we komen al snel tot de vaststelling dan niet alleen wij, maar ook alle grootouders met heel wat vragen worstelen. We krijgen al vlug de kans om onze specifiek vragen neer te pennen en thema’s op te sommen, die we graag behandeld zouden zien.

Aan de hand van een overzichtelijke powerpointpresentatie worden heel wat zaken besproken, onder meer de rol van de grootouders in dit hele proces. We krijgen al snel te horen dat het, in vergelijking met gewone grootouders, hier toch op sommige vlakken anders verloopt.

Eerst en vooral is er de kennismaking met de adoptieprocedure (lees logge papiermolen) en de vele onduidelijkheden hieromtrent die de kop opsteken. Eenmaal het kindje er zal zijn, komen er naast de gewone opvoedingstaken, ook heel wat bijkomende zorgen, afhankelijk van de grootte van het ‘rugzakje’ dat het kind meegekregen heeft.
Zo speelt de duur van het verblijf in het weeshuis een belangrijke  rol, maar ook de tijd voordat het kindje opgenomen werd in het kindertehuis.

Eén ding wordt al snel duidelijk: zijn er bijkomende problemen te verwachten? Ja! Sta je er als ouders en grootouders alleen voor? Nee! Carole maakt ons wegwijs waar we met onze eventuele vragen en problemen terecht kunnen. Dat is al een hele opluchting!

Een uiteenzetting van de evolutie in de adoptie heeft ons doen inzien waarom een adoptie meestal zo lang op zich laat wachten.

Verder hebben we geleerd dat openheid naar het kind toe heel belangrijk is. Het kind moet voelen en weten dat het met al zijn vragen bij zijn ouders of grootouders terecht kan. Ook is men vaak de mening toegedaan dat een adoptiekind een weeskind is. Soms is dit het geval, maar meestal heeft het kind nog één van de ouders of beide ouders, maar kan het om één of andere reden niet meer bij hen terecht. (vb een tienerzwangerschap, incest, of financiële problemen).
Veel adoptiekinderen hebben ook vragen naar hun geboorteouders. Vandaar dat hier ook een belangrijk thema aan bod komt: nl de adoptiedriehoek.

Aan de hand van enkele filmfragmenten wordt heel mooi aangetoond, hoe moeilijk het is voor de biologische ouders om hun kindje af te staan. De filmfragmenten zijn erg leerzaam, maar ook heel pakkend. Ze doen ons stilstaan bij het feit dat moeders niet zomaar hun kindje afstaan: er is altijd een reden voor!

Dit is maar een greep uit de vele thema’s die aan bod gekomen zijn in het eerste dagdeel en nog verder zullen besproken worden de volgende keer.
Persoonlijk kijk ik vooral uit naar het thema ‘gehechtheid en kwetsbaarheid’: Hoe kunnen wij hiermee omgaan en wat kunnen we doen om te helpen?

Op de terugweg hebben we nog gretig naverteld over onze bevindingen!
Kort samengevat kan ik zeggen dat het een leerrijke uiteenzetting was, met heel wat stof tot nadenken. We kijken uit naar de volgende bijeenkomst!

Met dank aan de medewerkster van Steunpunt Adoptie: Carole.

Een kandidaat-adoptiegrootmoeder
 

Het is altijd leuk om te horen dat een vorming enorm heeft bijgedragen. Grootmoeder is spe Marleen, zette kort op papier hoe zij de grootoudercursus (5/3) ervaarde.

"Op de zachte, rustige maandagmorgen 5 maart zijn we als benieuwde, toekomstige adoptiegrootouders verzameld bij Kind en Gezin in Brussel. We worden door Carole ondergedompeld in een bad vol informatie over het adopteren.
Het wordt een boeiende en leerrijke uiteenzetting.

Ik heb begrepen dat de aanwezige grootouders zich zeer betrokken voelen bij de keuze van hun kinderen. Onze vragen werden duidelijk beantwoord. We engageren ons als adoptiegrootouders om mee in de adoptieboot te stappen met de nodige aandacht.

Het gaat in de eerste plaats over het kind dat zijn eigen plaats moet vinden in de totale nieuwe wereld. Dat is niet evident voor elke partij. Het werd ons heel duidelijk gemaakt door middel van filmbeelden waarin zowel het kind als zijn adoptieouders en geboorte- ouders hun eigen ervaringen  vertelden.

Elke adoptie is anders..... Elk verhaal is anders..... Elk gezin is anders.....

Het besluit is definitief...Het kind wordt echt uw kind......en toch blijft de deur open.....

De  “wortels”  moeten gerespecteerd blijven. Dat is belangrijk voor iedereen. De adoptiedriehoek:  kind -  adoptieouders  -  Geboorteouders = van levensbelang.

Iemand gelukkig maken
Menselijke snaren raken
Een doel in uw leven
Een kind kansen geven
Liefde en aandacht
Warmte en kracht
Dat is waar we voor gaan
Samen deze weg inslaan."

Zelf ook zin om de grootoudercursus te volgen of je ouders in te schrijven? Op 5 november hebben we nog plaats vrij!

Karin, adoptie-oma in spe, volgde recent onze vorming 'Mijn kleinkind is geadopteerd, super (toch?)'. Ze schreef voor ons haar bevindingen neer:

"Om het met één woord te benoemen : eyeopener.

Zonder echte verwachtingen, zijn we naar deze vorming gekomen.
Adoptie, wat wisten we er zelf over?
Eigenlijk nog heel weinig.....
Wat kan je verwachten, wie wordt je kleinkind? Hoe gaat dit te werk? Ga of kan ik dit kind even graag zien als mijn bloedeigen kleinkind?
Allemaal vragen waar we toch vrij goed een antwoord op hebben gekregen.
Ook, hoe is het al geweest voor onze kinderen, de toekomstige adoptieouders,
de lange weg die ze al hebben afgelegd.
Onze zoon had al veel verteld, doch het verhaal van een grootouder is toch iets anders.
Wat wordt onze rol in dit verhaal?

Door deze vorming, begrijpen we nog meer dat een adoptie (binnenlands of buitenlands) niet zo simpel is als de meeste mensen denken.
Hoe gewenst én geliefd dit kind zal zijn, het heeft geen rugzakje maar meestal een hele valies bij.

Carole, de spreekster, geeft een eerlijke uitleg over adoptie, en de toch ook wel grote taak van de grootouder,
Ze kon zeer boeiend vertellen.
Aan de hand van beeldmateriaal en uit het leven gegrepen voorbeelden, gaf ze ons inzicht in het leven van een adoptiegezin, en vooral over wat het betekent een adoptiekind te zijn.
Niet altijd kan alles eenvoudig bedekt worden met de mantel der liefde.
Er zal veel geduld en tijd nodig zijn, en eerst en vooral begrip voor het kind.
We zullen moeten leren om veel vanuit zijn/haar standpunt te bekijken,van baby tot volwassene.

Wat mij vooral bijgebleven is, dat de hechting een belangrijke factor is.
Nu begrijp ik het veel beter.
Ouders en kind hebben de nodige ruimte nodig om zelf aan elkaar te wennen.
Het kind én de ouders komen sowieso op de eerste plaats.

Ik ben er ook van overtuigd dat bij al die toekomstige grootouders het kind zeer welkom zal zijn.

We zijn ons er van bewust dat ook onze schouders sterk genoeg moeten zijn, niet enkel voor het adoptiekind als voor onze eigen kinderen, de adoptieouders."

Karin

Op 6 en 13 mei organiseren we een creative workshop 'Op zoek naar een rijkere identiteit' voor geadopteerden. Waar mag je je aan verwachten?

Stereotypen over geadopteerden

In de groep met gelijkgestemde zielen gaan we op zoek naar andere stukjes identiteit, naast de stukjes die vaak over geadopteerden worden verteld.

De dingen die gangbaar zijn of 'gekend' zijn, zijn vaak de moeilijke, de problematische dingen die bij de ene al wat meer met begrip kunnen rekenen dan de andere.

Het gaat dan vooral over moeilijke hechting, het blijven zoeken naar zichzelf en het vaak ook niet vinden, enzovoort. Meestal worden ze ook nog eens gevolgd door weinig rooskleurige voorspellingen over de toekomst. Het zijn vaak oordelen van anderen, uitspraken over slechte prognoses, ja soms zelfs diagnoses. 

Puzzelstukjes van je identiteit

En als we ze vaak genoeg horen of lezen,  dan wordt het langzamerhand ook een verhaal dat we onszelf gaan aanpraten. En die kunnen op de duur ook vrij hardnekkig zijn.

Het hoeft niet veel betoog dat dit kwetsend kan zijn en weinig uitnodigend is om een genuanceerde identiteitspuzzel over onszelf te leggen.

Positieve elementen bovenhalen

In deze tweedaagse staan we stil bij andere, soms ondergesneeuwde stukjes van onszelf die ook ergens in ons besloten liggen.

Dit doen we zonder de heersende verhalen te ontkennen - die zijn er nu eenmaal ook - maar we halen vooral de positieve elementen naar boven. De ruwe diamanten die we kunnen oppoetsen en polijsten zodat die weer wat meer kunnen fonkelen in de zon.

Die deeltjes die ons weer sterker in onze schoenen  laten staan, die ons meer in verbinding laten staan met dat waar we zelf voor staan,  dat wat we belangrijk vinden.

Eigen waarden en normen

Door middel van creatieve en inzichtelijke methodieken gaan we dieper in op ons potentieel, op onze eigen waarden en normen van waaruit we dingen doen en niet doen, van waaruit we dingen zeggen en niet zeggen, van waaruit we dingen voelen en niet voelen.

En als we die goed te pakken hebben, dan staan we ook stil bij momenten waarin we met ons potentieel soms ook eens kunnen 'doorschieten', onze valkuilen. Om zo sterker te worden, eerlijk en oprecht vanuit onze noden en behoeften te reageren en  te leven, hierover te communiceren en bijgevolg van hieruit ook betere interacties aan te gaan met anderen.

Alle praktische informatie over de workshop vind je hier.

Kersverse grootouders moeten vaak even op zoek naar een manier om hun nieuwe rol in te vullen. Maar hoe verloopt dit proces als je kleinkind geadopteerd is?

"We hadden afgesproken dat we de eerste weken en maanden niet onaangekondigd op bezoek zouden komen en dat we hem niet zouden knuffelen. Natuurlijk wil je je kleinkind eens vastpakken, maar ik begreep dat dit nodig was voor de hechting met zijn nieuwe ouders."

"Ik betrap me er soms  op dat ik mijn adoptiekleinzonen vergelijk met mijn dochter. Ook de uiterlijke kenmerken. Dat is natuurlijk onzin."

Met onze medewerking verscheen er in Plus Magazine (editie februari 2017) hier een boeiend artikel over.

In oktober organiseren we voor adoptiegrootouders (in spe) een vorming om hen te helpen in hun nieuwe rol en te zoeken naar de extra's verbonden aan adoptie

In samenwerkinng met VAG en VCOK organiseren we meedere malen dit jaar een vorming 'Gehechtheidsontwikkeling, teruggaan en inhalen'.

Deze vorming wordt gegeven door Annelies Van Overbeke, klinisch psycholoog - spychotherapeut, freelance trainer, opleider en supervisor.

Wat krijg je mee in deze vorming?

Annelies start met een theoretische uiteenzetting, waarbij ze, naast een korte blik op de ontwikkeling van de gehechtheidstheorie en de hechtingspiramide, een inzicht geeft in de basisfilosofie van de Pessotherapie.

Bij deze therapie vertrekt men vanuit 5 basisbehoeften: plaats, voeding, steun, bescherming en grenzen.

Daarna wordt concreet gekeken waar adoptiekinderen een tekort hebben ervaren en hoe je daar als adoptieouder een antwoord kan bieden.  Soms krijg je van  je adoptiekind een lading die niets met jou  of  ‘het hier en nu ’te maken heeft, maar met ervaringen van het kind van vóór de adoptie, het ‘daar en toen’. 

Het kind heeft door negatieve ervaringen een werkmodel opgebouwd van waaruit het zichzelf, de anderen en zijn omgeving bekijkt. Bijvoorbeeld: “Andere mensen zijn niet betrouwbaar”, “Ik moet alles zelf doen”, …  Door de onderliggende noden van het kind te herkennen, kan je door correctieve ervaringen het innerlijke werkmodel van een kind helpen veiliger te maken. 

Bij deze vorming kan je eigen concrete situaties voorleggen om binnen dit kader te bekijken.